*Moskwa, okolice domu Andrieja Aldrichta.
Trzy postacie pojawiły się z głośnym trzaskiem na chodniku.*
Jesteśmy na miejscu.* powiedziała Cen.

*Rozejrzał się dookoła i uśmiechnął się lekko.*Miła okolica.

Tutaj mieszkają najbogatsi czarodzieje.* powiedziała. Zaczęła ciągnąć Toma za sobą.* No chodź...*

*Spojrzał na dom i ruszył za nimi*

*Była jakiś przybity. Szedł powoli nie zdejmując kaptura z głowy*

*Stanęli przed dużym domem, nagle rozległ się pisk i przybiegł 2 letni chłopczyk, bardzo podobny do Cen.*

*Spojrzał na malca z uśmiechem*

*Oparł się o ścianę i zamknął oczy*

Laurencjusz.* Cen przytuliła synka.* Czy ciocia Elis jest w domu?
Tak.* odpowiedział malec tuląc się do swojej mamy.*

*Tom delikatnie zdębiał gdy to usłyszał*

*Jego twarz nie wyrażała żadnych emocji. Spojrzał na Toma*

*Spojrzała na Toma.*

*Nic nie powiedział. Dalej stał pod ścianą*

*Z domu wyszła wysoka kobieta o czarnych włosach, nagle zamarła patrząc na
Toma.*

*Spojrzał na nią*

Witaj *powiedział patrząc na dziewczynę* Coś nie tak?

Wchodźcie.* powiedziała Cen i otworzyła bramę.* Szarik, nie. stój!* nagle została przygnieciona przez buldoga.*

*Wszedł przez bramę ciągle patrząc na dziewczynę. Delikatnie nie wierzył*

*Wszedł przez bramę*

Witaj.* powiedziała patrząc na Toma. Na swojej szyi miała naszyjnik z diamentów.*
Witaj Elis.* powiedziała Cen, gdy Szarik zaczął się bawić piłeczką.*

Dawno Cię nie widziałem Elis *powiedział niepewnie*

Idźcie*powiedział*Ja muszę zapalić*rzekł wyciągając cygaro*

Ja ciebie też.* Elis się lekko zaczerwieniła. Cen patrzyła na Syriusza.*

Czemu się czerwienisz? *spytał i spojrzał na Elis* Coś nie tak powiedziałem?

*Odpalił cygaro i westchnął cicho. Spojrzał na niebo rozkoszując się smakiem*

Coś się stało?* zapytała się Cen. Na jej palcu był pierścionek zaręczynowy od Syriusza. * Elis, Elis,... proszę cię....
Cen, ty jesteś zaręczona?!* wydarła się Illumenn.*

Nic się nie stało*szepnął paląc cygaro*Po prostu... potrzeba mi chwili samotności. Muszę sobie to wszystko ułożyć.

*Cen przytuliła się delikatnie do Syriusza.* Będzie dobrze.* wyszeptała. Elis podeszła do Toma.*

*Spojrzał Elis prosto w oczy. Bał się teraz coś powiedzieć*

Wiem, że będzie dobrze*szepnął tuląc Cen*

*Lauren patrzył to na mamę to na nieznajomego.* Tata?* zapytał się. Cen się zaśmiała.*

*Zaśmiał się patrząc na małego*Dobry jesteś*szczerz i odgarnął włosy*

*Odszedł trochę dalej. Nie chciał przeszkadzać dla Syriusza i Cen. Usiadł na trawie i gapi się w niebo*

*Elis usiadła obok Toma.* To mój synek, Laurencjusz.* powiedziała Cen.
Mamo, zobacz co mi wujek kupił.* chłopiec wyciągnął małą zabawkową różdżkę.*

*uśmiechnął się*Bardzo podobny do ciebie.

*Ostrożnie objął Elis ramieniem. Miał nadzieję że nie będzie miała nic przeciwko*

Tak.* powiedziała z delikatnym uśmiechem Cen, chłopczyk się do niej przytulił. Elis patrzyła na Toma, uśmiechała się.*

*Pogłaskał młodego i spojrzał na Cen z uśmiechem*

Przepraszam Elis *szepnął i przytulił ją* Wiesz. Tęskniłem za tobą.

Ja też tęskniłam.* powiedziała Elis.* Jednak żyję dzięki Cen i Rivenowi.* tutaj spojrzała na wysokiego mężczyznę, który stał przy oknie.*
-Brainse. Schön dich zu sehen [Brainse dobrze cię widzieć]
- Guten Abend, Riven.* [Dobry wieczór Riven] * powiedziała Cen, po chwili Riven zniknął.*

Wybaczysz mi? *szepnął tuląc Elis*

Tak.* wyszeptała Elis wtulona w Toma.* Jak dobrze wrócić do domu.* Powiedziała Cen tuląc do siebie Laurena i Syriusza.*

Zostałem usunięty ze szkoły *mruknął* Ale jednak tego nie żałuję

*Uśmiechnął się*Chciałbym wrócić też do swojego*uśmiechnął się*

Wrócisz.* powiedziała Cen.* A to dlaczego?* zapytała się Elis.*

Czemu nie żałuję? *Spytał* Czy czemu zostałem wydalony?

*uśmiechnął się*

*Cen się uśmiechała patrząc na Syriusza.* Dzisiaj skończyłam 23 lata.* powiedziała.* Dlaczego ciebie wyrzucono? * zapytała się Elis.*

Sam już nie wiem *mruknął* Może bardziej sam odszedłem? Nie miałem już tam nikogo.

Wszystkiego najlepszego*uśmiechnął się*

Dziękuję.* uśmiechnęła się Cen.* Elis, Tom chodźcie do nas.* poprosiła. W oczach Cen była jakaś tęsknota za Kirą.*

*Spuścił wzrok i dokończył palić cygaro*

Nie martw się.* poprosiła Syriusza.*

Traci wszystko sens*szepnął*

*Wstał powoli. Wyciągnął dłoń do Elis by pomóc jej wstać*

Nie traci.* wyszeptała. Elis wstała.*

*Objął Elis ramieniem i powoli ruszyli do Cen i Syriusza*

*Cen była jakaś smutna. Na prawdę to były jej najgorsze urodziny.* Co się dzieje z Cen?* zapytała się.*

*Westchnął i zgasił cygaro o rękę sycząc z bólu*

Nie wyszło jak trzeba *mruknął Tom i spojrzał na Cen* Wszystkiego najlepszego. Szkoda że w takich okolicznościach.

Dziękuję.* powiedziała Cen.* Nawet nie zdążyłam zobaczyć Elery.

[Sorry, ale ja się przestanę już chyba na dzisiaj udzielać. Łeb mnie na*******a, cały czas mi ktoś tu wali w ścianę i na dworze, więc to mnie wk****a. ]

Też nie zdążyłem się z ludźmi pożegnać *mruknął*

*Cen posmutniała.*

Musimy przeżyć *powiedział* Teraz mamy siebie

To prawda.* usłyszeli głos za swoimi plecami.* Zawsze ci o tym mówię Brainse.* wysoki mężczyzna patrzył na Cenefii.* Nie możesz się poddawać z powodu jednej porażki.*
Może masz rację Andriej.* powiedziała Cen.*

*Tom przytulił do siebie Elis i spojrzał na Cen* Teraz musimy się pozbierać.

*Elis wtuliła się w Toma.* Tak tęskniłam.* wyszeptała.* Myślałam że umrę w więzieniu,.

Będzie dobrze *szepnął*

*Zamknęła oczy.* Dlaczego was wyrzucono, nic nie zrobiliście.* mruknęła.*

Nie wiem *szepnął* Jesteśmy kim jesteśmy.

*Elis zaczęła coś cicho nucić. Zamknęła oczy. Przypomniała sobie wszystko.*


Noc zapadła nad wioską Reichen. Wszyscy byli już dawno na wieczerzy. Grupa 200 osób, wszyscy oczywiście w czarnych szatach i w jakiś maskach w kształcie głowy wilka, pojawiło się pośrodku tej malutkiej mieściny.
-Panowie, zabijajmy w imię dobra!- rozległ się czyjś wrzask i po chwili wszyscy mężczyzni zaczęli iść w kierunku wioski robiąc okropny hałas.
W domu Illumenów Helmut i Otton bronili wejścia do domu.
-Mamusiu ja też chcę walczyć.- Elis, która miała już siedemnaście lat, też chciała walczyć o dobro wioski.
-Chodż za mną.- Helmut senior pociągnął swoją wnuczkę w kierunku wyjścia z domu. Elis wsiadła na swojego wiernego konia Hadesa, po czym ruszyła w stronę bram od wioski. Oby zdążyła. Nagle z nikąd pojawił się wysoki młodzieniec:
-Crucio!- ryknął celując na konia, który rzucił biedną dziewczynę na drogę. Elis tylko szeptała modły błagalne, bała się że umrze. Jednak los pokazał jej inną drogę.
                                                            *                                 *                      *

-Za parę dni powinna się obudzić.- usłyszała czyjś łagodny głos. Nie wiedziała ile była nieprzytomna. - Dobrze że byłem w wiosce, inaczej by ją pochowali żywcem.
-Dziękuję ci Ver.- to był głos Cenefii.- Nie wiem jak mam ci dziękować.
-Nie musisz.
-O, nasza wojowniczka się budzi.- rozległ się głos Gabriela Perausena, po czym śmiech.
-Jestem ciekawy jakbyś ty sobie poradził Gabrielu z Surą i z jego ludżmi?- zapytał się Ver.
-Jak zwykle jesteś miły Ra...- tutaj Gabriel przerwał.- Ver.- poprawił się.  Po chwili zasnęła.

*Popatrzył na Elis* Będzie dobrze *szepnął* Czasami coś musi się skończyć by coś innego się zaczęło.

[Elis]
To nie koniec.* powiedziała Elis, po czym spojrzała w niebo.* Nie Tom, to dopiero początek.

Mam taką nadzieję *powiedział i lekko pocałował ją w policzek*

*Pocałowała go delikatnie w kącik ust.*

*Zamruczał cicho* Tęskniłem za tobą. Czemu się ze mną nie skontaktowałaś?

Wybacz.* powiedziała.* Bałam się że mogli się dowiedzieć że żyję.

Rozumiem *powiedział i przytulił ją. Delikatnie musnął swoimi wargami jej szyję*

*Wtuliła się, cichutko mruczała. *

Bardzo mi Cię brakowało *szepnął* Tak bardzo. Ostatnio byłem trochę nie do zniesienia.

Mi ciebie też.* wyszeptała.* Cen coś mówiła o cholernych nimfach.

Długa historia *mruknął i zamknął oczy*

*Nadal sie tuliła do Toma. Nagle na niebie pojawiły się sztuczne ognie.*

*Uśmiechnął się lekko* To pewnie dla Cen *powiedział*

Na pewno.* powiedziała. Nagle rozległ się jakiś krzyk po rosyjsku i kolejne fajerwerki.* Tutaj jest bardzo ceniona.

*Uśmiechnął się* Cen jest wspaniałą osobą *mruknął* Często mi pomagała.

*Uśmiechnęła się.* Zawsze taka była.

Taa... *mruknął* Ale i tak wolę Ciebie.

*Cen stała na balkonie, Elis i Tom gdzieś zniknęli, była szczęśliwa, w błękitnych oczach było szczęście i duma.*

*Siedział w ciemnym pokoju w którym jedynym źródłem światła były płomienie w kominku. Magnus wpatrywał się w ogień wspominając swoje życie w Hogwarcie*

*Zapukała do okna pokoju Magnusa.*

*Spojrzał na okno i skrzyżował palce. Zamknięcie przestawiło się. Kiedy Magnus zacisnął dłoń w pięść okna się otworzyły*

*Weszła do pokoju.* Witaj.* ogień w kominku oświetlał jej twarz.*

Witaj*rzekł z uśmiechem i spojrzał na okno, które się zamknęło za Cen.*

*Usiadła obok Syriusza.* Tęsknisz za Hogwartem, prawda?

Tak*westchnął*Chociaż mógłbym przerobić siedzibę na instytut dla osób pragnących uczyć się magii... i dla takich jak my*rzekł*

*Spojrzała na Syriusza.* To wyśmienity pomysł.

Pokoi jest mnóstwo*uśmiechnął się*Wystarczy dla tych, którzy by przybyli.

Cieszę się.* powiedziała. Delikatnie położyła swoją głowę na jego kolanach, próbując patrzeć w jego oczy,.

*Głaszcze Cen*Nie tak dawno sam uczyłem ciebie*szepnął*Teraz ty mogłabyś uczyć innych.

*Uśmiechnęła się.* Pamiętam te czasy.* zaśmiała się.* Zalany gabinet.

*Zaśmiał się*Ja też nie zawsze po mistrzowsku panowałem nad metalem*szepnął*Albus mi pomógł...

*Zaśmiała się.* Pamiętam jak raz dostałam za zniszczenie ogrodu Aldrichta gradem

*zaśmiał się*Na serio?*szczerz*

Jasne.* mruknęła.* Wtedy pierwszy raz zrozumiałam że lepiej w Moskwie nie zmieniać pogody

*Zaśmiał się*Pamiętam jak raz mnie mało nie zabiłaś piorunem*szczerz*

*Zaśmiała się cicho.* Przepraszam

Daj spokój*uśmiechnął się*To był trening kochanie... ja mało nie zabiłem Kaoru kiedy przypadkowo złamałem metalową drabinę po której się wspinał*Szczerz*

*Patrzyła w jego oczy.*

*Spojrzał w jej oczka*Byliśmy wtedy uczniami... wszyscy*szepnął*

*Uśmiechnęła się.*

Kocham cię*zamruczał jej do uszka z uśmiechem*

Ja ciebie też.* wymruczała, zmrużyła oczy.* Bardzo mocno.

Chciałbym wziąć tu z tobą ślub*uśmiechnął się*

Kiedy?* zapytała się.* Musimy uzgodnić?

*uśmiechnął się*Musimy... oj musimy*szczerz*

*Zaśmiała się.*

*Pocałował ją w policzek*

*Pocałowała go w kącik ust.*

*Zamruczał i całuje ją namiętnie, i czule*

*Odwzajemnia namiętnie pocałunki, cicho mruczała.*

*Spojrzał jej w oczka z uśmiechem*

*Spojrzała w jego oczka z uśmiechem.*

I co teraz moja była uczennico?*szczerz*

Tego nie wiem.* mruknęła.* Czekam na twoje rozkazy mistrzu?

Już dawno przestałem być twoim mistrzem, Tormento*uśmiechnął się*A sądzę, że kiedyś nawet mnie zastąpisz.

Nigdy ciebie nie zastąpię Mistrzu.* mruknęła.*

*Spojrzał jej w oczka z uśmiechem*

*Spojrzała w jego oczy. Powoli zasypiała.*

Idź się przespać*mruczy*

*Zasnęła.* [Ja idę Pa :*]

*Tom siedzi przed domem paląc papierosa*

*Elis wyszła przed Tom, patrzyła z miłością na Toma.*

Hej kochanie *szepnął z uśmiechem*

Hej.* wyszeptała.* Widziałeś suknię ślubną Cen?

Jeszcze nie *powiedział i spojrzał na nią*

*Spojrzała na niego.* Jak ci minął dzień?

Dobrze *szepnął. W palcach obracał złoty pierścionek*

Co to?* spojrzała na pierścionek.*

Wiesz że bardzo Cię kocham *szepną* Wcześniej może nie byłem gotowy ale... *przełknął ślinę* Elis czy wyjdziesz za mnie?

*Spojrzała na Toma.* Tak.* powiedziała.*

*Nałożył na jej palec pierścionek i przytulił ją*

*Wtuliła się, jej serce zaczęło bić szybciej.*

Jesteś wspaniała *szepnął i pocałował ją lekko*

*Odwzajemniła lekko pocałunek. Zamknęła oczy.*

Kocham Cię *szepnął i przytulił ją*

Ja ciebie też.* wyszeptała.*

Ciekawe co powie Cen jak się dowie *szepnął tuląc ją*

Hm, pewnie się ucieszy.* mruknęła.*

Mam nadzieję *powiedział z uśmiechem. Delikatnie zaczął gładzić włosy Elis* Brakowało mi Ciebie.

A mi ciebie.* wyszeptała.*

Długi czas czekałem by znowu z tobą być *szepnął i namiętnie ją pocałował*

*Cen spacerowała po pokoju, patrzyła na suknię, która wisiała na wieszaku. Tak, ta suknia to robota Nadii.*

*Cen siedziała w pokoju, wybierała diademy. *

*Leżał w swoim pokoju patrząc w sufit. Westchnął cicho. Coś ciągle nie dawało mu spokoju. Zastanawiał się tylko, co to może być.

*Cen zapukała do pokoju Syriusza.*

Proszę*Rzekł*

*Weszła do pokoju Syriusza.* Witaj.* powiedziała.* Można?

Jasne*rzekł z uśmiechem siadając na łóżku*

*Usiadła obok Syriusza.* Elis jest w ciąży.* uśmiechnęła się.*

*Spojrzał na nią z uśmiechem*Szczęściara

*Uśmiechnęła się.* Może ja też będę jeszcze w ciąży.

*Uśmiechnął się*Na pewno.

*Uśmiechnęła się.* Tom i Elis się zaręczyli.* powiedziała, musnęła swoimi wargami jego dłoń.*

Cieszę się, że wreszcie ułoży im się w życiu*rzekł z uśmiechem przejeżdżając dłonią po jej policzku*

Ja też.* przejechała dłonią po jego policzku.* Niedługo będę na misji.

*Westchnął*I znów cię tracę...

Nie stracisz.* wyszeptała i westchnęła.*

*Spuścił wzrok*Kiedy wrócisz?

Hm. Wyjeżdżam w Październiku.* powiedziała, podniosła jego głowę.*

*Spojrzał w jej oczka*

*Spojrzała w jego oczka, ujęła jego twarz w swoje dłonie.*

*Pocałował ją namiętnie i czule. Po jego poliku spłynęła łza szczęścia*

*Odwzajemniała namiętnie i czule pocałunek. Chciała cicho zamruczeć.*

*Kontynuuje pocałunek błądząc dłońmi po jej plecach*

*Błądziła dłońmi po jego plecach. Nadal odwzajemniała pocałunki.*

*Mruczy cichutko całując jej szyjcię z uśmiechem*

*Mruczała, nadal błądziła swoimi dłońmi po jego plecach. Jedną dłoń włożyła pod jego koszulkę.*

*Zdjął z siebie sweter i koszulkę dalej całując jej szyjkę*Gorąco*szepnął*

Hm.* wyszeptała.* Mi jeszcze nie.* wyszeptała.*

*Uśmiechnął się mrucząc cichutko*

*Zamruczała cicho, ściągnęła swoją koszulkę.*

*Mruczy z uśmiechem całując jej szyjcię*

*Zamruczała, delikatnie przejechała dłonią po jego torsie.*

Uwielbiam cię*wymruczał jej do usia*

*Mruczała cicho.*

*Przejechał dłonią po jej policzku patrząc w jej oczka*I co teraz?*odgarnął włosy*

Hm. Jestem oddana tobie.* wymruczała.*

A ja tobie*zamruczał*

Rób że mną co chcesz.* wymruczała.*

*uśmiechnął się i spojrzał na nią. Zdjął jej staniczek i zaczął całować jej piersi*

*Jęknęła cicho z rozkoszy.* Tak.* wyszeptała.*

*mruczy z uśmiechem kontynuując pieszczoty*Podoba się?

Tak.* wymruczała.*

*Schodzi pocałunkami niżej*

*Mruczy cichutko.*

*krąży języczkiem wokół jej pępuszka*

*Jęknęła cichutko.
*

*Schodzi dalej całując jej podbrzusze i zsuwając majtusie*

*Zaczęła zsuwać jego majtusie. Położyła się na łóżku.*

*Wszedł w nią powoli i jęknął cicho. Zaczął ruszać biodrami całując jej piersi*

*Jęknęła cicho. Oddała się jego woli.*

*Rusza biodrami coraz szybciej ssąc jej piersi z uśmiechem*

*Mruczała cicho.*

Zawsze pragnąłem to z Tobą zrobić*mruczy dalej ruszając biodrami*

A ja z tobą.* wymruczała.*

*Czuł, że za moment dojdzie. Zacisnął dłonie w pięści poruszając dalej biodrami*

*Jęknęła, zacisnęła dłonie, czuła że dojdzie, nagle za oknem było widać piorun.* Brainse!* rozległ się czyjś wrzask na podwórku.*

O cholera...*szepnął. W tej chwili poczuł, że doszedł. Oddychał szybko a obraz rozmazywał mu się przed oczami*

Dobrze że nie zacząłeś rzucać metalowymi przedmiotami po całym domu.* powiedziała.* Hm... a ja chyba mało bym nie zabiła Nadii

Wiesz, że czasem nie kontroluję swojej mocy*szepnął*

Tak samo ja.* powiedziała.*

Więc przyda nam się kolejne szkolenie*mruczy*